Ondanks het gemis van enkele sterkhouders bij SDO, die door blessures langdurig uit de roulatie zijn, probeerde de thuisploeg na rust wel beter zijn taken in het aanvallende deel uit te voeren en kwam ook tot meer kansen in het eerste kwartier, in vergelijking met de gehele eerste helft.

Na een stormachtige start van de Wormse Sport Vereniging, die vrijwel direct het mes op de keel van het geplaagde SDO zette en veel spelhervattingen afdwong, hervond de ploeg van Roy Versluis zich. „Voor rust deden we het niet goed. We wilden vanuit de tweede bal voetballen, alleen de middenvelders kwamen er niet of te laat onder. De onderlinge afstanden waren te groot.’’

WSV was op 0-1 gekomen door een individuele actie van Toby Kunhen, die in zijn jongere jaren op bescheiden profniveau speelde. Hij scoorde uit een lange aanval over meerdere schijven, waar de onsamenhangend ogende SDO-verdediging geen antwoord op had. Dat de bal een beetje beroerd over de doellijn gleed, deed daar niets aan af.

Eigen jeugd

Lichtpunt op de waterkoude middag was een thuisdebutant, de zeventienjarige SDO-doelman Wiek Zijderveld, die kranig zijn mannetje stond tussen de oudere generatie voetballers: „Het was enorm balen van die 0-1, de bal ging met een hobbel over mijn been heen. Dat zag er best knullig uit, maar ik kon er weinig aan doen, het grasveld is nou eenmaal hobbelig. Ik was best wel een beetje nerveus voor de wedstrijd, maar eenmaal op het veld deed ik mijn ding. Ik heb verder niet heel erg veel te doen gehad”, vond de bescheiden doelman van de JO19-1, die in de landelijke vierde divisie speelt en wel degelijk een paar goede ballen pakte in de tweede helft. „Ik train ook mee met de A-selectie en het gaat eigenlijk best goed. Eerder, toen ik veertien was, wilde ik stoppen. Maar uiteindelijk heb ik doorgezet. Ik leer veel en het smaakt zeker naar meer. Ik ben een jongen van de club, dat maakt mij en veel SDO mensen trots.”

Meer bezieling

Na rust kreeg het publiek een iets ander spelbeeld te zien. SDO kwam beter voor de dag en was dreigender richting het vijandelijke doel, maar vooral: het speelde met meer bezieling. Dat is ook nodig, want deze technisch middelmatige ploeg zal het toch echt moeten hebben van strijdvaardigheid en tomeloze inzet. Zonder dat gegeven is het een pover team, zonder echte uitblinkers. Illustratief was de opbouw, die zelfs zonder al te veel weerstand faliekant mislukt. Het is voorspelbaar en verder dan breed en snel een diepe bal spelen, komt SDO momenteel niet. Het spel van de tweede bal ligt de thuisploeg beter, van daaruit worden er in elk geval mogelijkheden tot scoren gecreëerd.

Versluis was dan ook helder: „Er is nog zeker niets verloren, maar we moeten wel punten gaan halen. We hebben met elkaar op trainingskamp afgesproken dat we niet opgeven, en dat heb ik vandaag ook wel deels terug gezien. We krijgen pas in blessuretijd de grootste kans van de wedstrijd. Dan moet het ook een beetje meezitten.”